ಅವರಿಬ್ಬರು-೯


ಅವ್ನು ನನ್ಹತ್ರ ಮಾತ್ನಾಡಲ್ಲ ಅಂತ 
ನಂಗೇನು ತುಂಬ ಬೇಜಾರಾಗ್ತಾ ಇಲ್ಲ.
ವಿಪರೀತ ನೋವು ಆಗ್ತಾ ಇಲ್ಲ.
ಆದ್ರೆ..
ತುಂಬ ದಿವ್ಸಗಳ ಸಂಗ ನೋಡು,
ಕಳಚಿ ಕೊಳ್ಳಿಕ್ಕೆ ತಯಾರೇ ಇಲ್ಲ.
ಮತ್ತೇನಾದ್ರೂ ನೆನಪಾಗ್ತದೆ
ಮತ್ತೆ ಮಾತ್ನಾದ್ವಾ ಅನ್ಸ್ತದೆ.
ಓಡಿ ಹೋಗಿ ನಿಲ್ಸಿ ನಗುವ ಅನ್ಸ್ತದೆ.  
ಬೈಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಅನ್ಸ್ತದೆ.
ಸುಳ್ಳು ಸುಳ್ಳೇ ಜಗಳಾಡ್ವ,
ಸಿಟ್ಟು ಮಾಡಿಕೊಳ್ವ,
ಓರೆಯಲ್ಲಿ ಕದ್ದು ನೋಡ್ವ,
ಸಿಕ್ಕಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ನಗುವ,
ಪೆದ್ದು ಪೆದ್ದು ಥರ ಆಡ್ವ,
ಹರಟೆ ಹೊಡಿವಾ
ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕೇಳಿಯೇ ಬಿಡುವ
ಯಾಕ್ಮಾತಾಡ್ಲಿಲ್ಲ ಇಷ್ತ್ದಿದಿನ?- ಅಂತ
ತುಂಬಾ ಅನ್ಸ್ತದೆ.
ಗೀಳು ಹತ್ತಿ ಬಿಟ್ಟಿದೆ
ಜೊತೆಗಿರುವುದು.
ಮನಸ್ಸು ಕೇಳುದೇ ಇಲ್ಲ.
ಕನಸು ಕಾಣ್ಲಿಕ್ಕೆ ಶುರು ಮಾಡ್ತದೆ.
ಸುಮ್ಮನೆ.

ಚೂರು ಚೂರೇ ಆದ್ರೂ 
ಭಾರ ಹೊರುವವಳು ನಾನೇ ಅಲ್ವಾ?


27/12/2013


ನಿಸ್ವಾರ್ಥಿ


ಮತ್ತೆಯೂ ಅವಳು
ನನ್ನ ಜೊತೆಗಿದ್ದಳು.
ಎಲ್ಲ ಮುಗಿದು 
ರಾಡಿಯಾಗಿಸಿದ್ದ ಮೇಲೂ.
ಹುಚ್ಚೆದ್ದು ಕುಣಿದು 
ಹಾರಡಿದ್ದ ಮೇಲೂ.
ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟು ಬಿಕರಿ
-ಯಾಗಿಸಿದ್ದ ಮೇಲೂ..
   ಅವಳು ನನ್ನ ಜೊತೆಗಿದ್ದಳು.

ಮೂಕಿಯಾಗಿಸಿ.
ಖಾಲಿಯಾಗಿಸಿ.
ಅತ್ತು ಧಾರೆಯಾಗಿಸಿ.
ತೊಳೆಸಿ-ಶುದ್ಧಳನ್ನಾಗಿಸಿ..
ಮುತ್ತಿಟ್ಟು-ಮುತ್ತನ್ನಾಗಿಸಿ 
ನನ್ನ ಜೊತೆಗೇ ಇದ್ದಳು.

ಕಲಿಯಂತೆ ಕಾಯುತ್ತಾ 
ಮೌನವಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಾ
ಹಿಡಿದೆಳೆದು ಬಿಗಿದಪ್ಪಿ 
ಒಂದೇಸಮನೆ ಓಡುತ್ತಾ
ಎಲ್ಲಾ ವಿಕಾರಗಳಿಂದ ದೂರ
ತಪ್ಪು-ಒಪ್ಪುಗಳಾಚೆ
ಎತ್ತಿ ಸಾಗಿಸುತ್ತಾ..

ಹಲುಬುತ್ತಾ 
ಬೈಯುತ್ತಾ
ತಿದ್ದುತ್ತಾ
ತೀಡುತ್ತಾ 
ಮಾನವಳನ್ನಾಗಿಸುತ್ತಾ
ತಾನೇ ಸವಕಲಾಗುತ್ತಾ
   ಅವಳು ನನ್ನ ಜೊತೆಗಿದ್ದಳು    

ಯಾರೇನೇ ಅಂದರೂ 
ಊರೇ ಉಗಿದರೂ
ಜೀವ ಕೊಟ್ಟಂದಿನಿಂದ
ಕ್ಷಮಿಸುತ್ತಾ.
ಕ್ಷಮಿಸುತ್ತಾ.
ಉದ್ಧರಿಸುತ್ತಾ.
ಹೆತ್ತಮ್ಮ ಅವಳು.
   ಮತ್ತೆ ನನ್ನ ಜೊತೆಗಿದ್ದಳು..


9/11/2013

  

ಅವರಿಬ್ಬರು-೮


ಅವನು ಕೇಳಿದ.
'ಅವನು' ಯಾರು ?
ಮೊದಲ ಭೇಟಿಯಲ್ಲೇ.
"ಯಾರಿಲ್ಲ" ಅಂದಿದ್ದೆ.
ಹೊರಡುವಾಗ ಮತ್ತೆ 
ಕೇಳಿದ.
"ಈಗ ಹೇಳು ;
ಯಾರವನು ?" ಅಂತ.
ಹೇಳಬೇಕಿತ್ತೇನೋ 
ನಾನು.
ಭಯವಾಯಿತು.
'ಎಲ್ಲಿ-ಮತ್ತೆ 
ಕಳೆದು ಕೊಳ್ಳುವೆನೋ'.. ಎಂದೇ?
ನನ್ನನ್ನೇ ನಾನು 
ಕೇಳಿಕೊಂಡೆ.
ಉತ್ತರ ಹೊಳೆಯುವ 
ಮೊದಲೇ 
ಬಾಯಿ ಬಿಟ್ಟಾಗಿತ್ತು.
'ಅವಳು' ನಾನಲ್ಲ.
ಆದ್ದರಿಂದ 
'ಅವನು' ಯಾರಾದರೆ 
ನಮಗೇನೂ ?
ತೃಪ್ತಿಯಿಂದ 
ನಕ್ಕು 
ತಲೆ ಕೊಡವಿಕೊಂಡ.
ಸತ್ಯ ಹೇಳಿದ 
ಖುಷಿ ನನಗಿದ್ದರೆ;
'ಅವಳು' ಮಾತ್ರ 
ಗೊಂದಲದಿಂದ 
ಬೆರಗಾಗಿದ್ದಳು. 


7/6/2014 

 

ಅವರಿಬ್ಬರು-೭


ಅದೊಂದು 
ತೀರದ ದಾಹ.
ಆರದ ಬೆಂಕಿ.
ತಣಿದರೂ ಒಳಗಿನ್ನೂ
ಜೀವಂತ ಕಿಡಿ.
ಭಗ್ನವಾಗಿಸಲು 
ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಗಾಳಿ
ಸಾಕು. 
ಮತ್ತೆಲ್ಲಾ 
ಕರಕಲು.
ಅರ್ಧ ಬೆಂದ 
ಮನಸ್ಸು;
ಮೊಳಕೆ ಒಡೆಯುತ್ತಾದರೂ
ಹೇಗೆ? 
ಪ್ರೀತಿಯ ವಸಂತವ
ನಿರೀಕ್ಷಿಸುವ 
ಇನಿಯನೇ!

-ಅವಳು

8/5/2014