ಅವನು-ಅವಳು

ನದಿ ದಂಡೆಯಲ್ಲಿ ಮುದುಡಿ ಕೂತಿದ್ದಳು.

ಅವನ ಕೈಹಿಡಿದು.

ಮೊಣಕಾಲ ಮೇಲೆ ಮುಖ ಊರಿ

ಬೆಚ್ಚಗಾಗುತ್ತಾ.

ಸರಿದು ಹೋಗುವ ಸಂಜೆಯಲ್ಲಿ

ಮೌನವೇ ಮಾತಾಡಿತ್ತು.

ದಿನ ಕೊನೆಯಾಗುವಾಗ

ಅವಳು

ಅವನವಳಾಗಿದ್ದಳು.

ಅಲ್ಲೇ ದೂರದಲ್ಲಿ

ಸಮುದ್ರ ಸೇರುತ್ತಿದ್ದ

ಆ ನದಿಯಂತೆ!

18/8/2015

ಧ್ಯಾನ

ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣ,

ಪ್ರತಿಯೊಂದು ನಿಮಿಷವೂ

ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ

ನಾ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಗೋಡೆಗಳು

ಕೆಡವಿ ಬೀಳುತ್ತವೆ.

ನಿಜ ಸ್ವರೂಪ

ನಗ್ನವಾಗುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತದೆ.

ಒಡೆದಷ್ಟೂ ಕೆಡವಿದಷ್ಟೂ..

ಮತ್ತೊಂದೇನೊ ಆವರಿಸಿರುತ್ತದೆ!

ಜೀವನ ಮುಗಿಯುತ್ತದೆ.

'ನಾನೂ' ಕೆಡವಿರುತ್ತೇನೆ.

8/8/2015

ಸಂಸಾರಿ ಸನ್ಯಾಸಿ

ಅಪ್ಪನ ದಿವ್ಯ ಮೌನ, 

ಅಮ್ಮನ ಹೆಣಗಾಟ,

ಝಿಗ್ಗನೆ ಬದಲಾಗುವ 

ಜನರ ವರ್ತನೆ,

ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಮಾಯವಾಗುವ 

'ಅವಳು,

ಒಮ್ಮೆಗೇ ಬದಲಾಗುವ

ಜೀವನ ಶೈಲಿ,

ಬಿಡಲಾಗದಂತೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುವ 

ವ್ಯಸನಗಳು,

ಅಲ್ಪ ತೃಪ್ತರು ಅಡಗಿಸಿಟ್ಟ

ನೋವು,

ಸಿರಿವಂತನ ತಕ್ಕಮಟ್ಟಿನ 

ವಿಶ್ವಾಸ,

ಜಟೆಧಾರಿ-ಭೈರಾಗಿಯೊಳಗೆ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿರುವ 

ಅನಂತ 

ಆನಂದ

ಎಲ್ಲವೂ ಅರ್ಥವಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ 

ಒಮ್ಮೆಗೇ!

ನಾನು ನಾನಾಗಿರದಿದ್ದಾಗ.

ನಾನೂ ಗೊಣಗುತ್ತೇನೆ,

ನಾನೂ ಸುಖಿಸುತ್ತೇನೆ,

ರೋಧಿಸುತ್ತೇನೆ,

ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆ,

ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಸಂಭ್ರಮಿಸುತ್ತೇನೆ,

ಮತ್ತೆಲ್ಲೋ..

ಎಲ್ಲರಂತಲ್ಲ ನಾನು 

ಎಂಬ ಭ್ರಮೆ 

ಕರಗುತ್ತದೆ.

ಎಚ್ಚರಾಗುತ್ತದೆ!

ಕಳೆದುಹೋದ ನನಗಾಗಿ 

ಮತ್ತೆ ಅರಸುತ್ತೇನೆ.

ಮತ್ತೆ ಎಲ್ಲವೂ 

ಒಮ್ಮೆಗೇ ಅರ್ಥವಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ!

8/8/2015

ವಿಪರ್ಯಾಸ

ದ್ರೌಪದಿ ಆಗಬೇಕು ನನಗೆ.

ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳಬೇಕು. 

ಖಂಡಿಸ ಬೇಕು. 

ವ್ಯಂಗ್ಯವಾಡಬೇಕು.

ಚುಚ್ಚಬೇಕು.

ಆಗ್ರಹಿಸಬೇಕು 

ನ್ಯಾಯಕ್ಕಾಗಿ 

ಹೋರಾಡಬೇಕು.

ಅವಮಾನಗಳನ್ನು, 

ಅಸಹನೆಗಳನ್ನು,

ಧಾರಾಳವಾಗಿ 

ಹೊರಹಾಕಬೇಕು.

ಜೊತೆಗೇ

ಸೀತೆಯಂತೆ ಬದುಕಬೇಕು.

ಬರುವುದನ್ನು 

ಬಂದಹಾಗೇ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ.

ಚಕಾರೆತ್ತದೆ.

ಸ್ವಲ್ಪ-ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಸ್ಪಂದಿಸಿ,

ಅಂತರ ಕಾಯಿದುಕೊಂಡು

ಮಾನ-ಅಪಮಾನಗಳನ್ನು

ಅವನ ಕೈಗಿತ್ತು.

ದಿವ್ಯಳಾಗಿ 

ತಪಸ್ವಿನಿಯಂತೆ

ಬದುಕಬೇಕು.

-'ನಿಸ್ವಾರ್ಥಿ'ಯಾಗಿ 

ಬಾಳಬೇಕು 

'ನಾನು'!

3/8/2015