ಅವಳೆಲ್ಲಿ ಹೋದಳೋ.
ಮೊನ್ನೆಯೊಮ್ಮೆ
ಕನಸಲ್ಲಿ ಬಂದಿದ್ದಳು.
ಸ್ವಲ್ಪ ಹಳೇ ಮುಖ ಹೊತ್ತು.
ಆ ಫೋಟೋದಲ್ಲಿರುವಂತೆ
ಒಂಥರಾ ನನ್ನಹಾಗೆ
ಕಾಣಿಸಿದಳು.
ನಗುವಾಗ.
ಹೊರಗೆ ಕೂತಿದ್ದಳು
ಮೆಟ್ಟಿಲ ಮೇಲೆ.
ಯಾವತ್ತಿನ ಹಾಗೇ.
ನೆಟ್ಟಗೆ ಬೆನ್ನು
ಎಣ್ಣೆಯೊತ್ತಿ
ಬೈತಲೆ ಬಾಚಿದ ಕೂದಲು
ಅಗಲ ಮುಖ
ಅಚ್ಚ ಬಿಳಿ ಬಣ್ಣ
ಹತ್ತಿಯ ಹಗುರ ಸೀರೆ
ಒಂದು ಕಾಲದ
ಸುಂದರಿ ಎಂದು
ಯಾರೂ ಹೇಳಬಹುದು.
ಕಾಲ ಗೀಚಿದ್ದೊಂದಷ್ಟು
ಗೆರೆ ಬಿಟ್ಟರೆ
ಆ ದಿನಗಳ ವೈಭವದ
ಗುರುತು ಹಾಗೇ ಇತ್ತು.
ಅಜ್ಜಿ.
ಸತ್ತು ವರ್ಷವಾಯಿತು.
ಮೊನ್ನೆ ಅವಳ
ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ತೆರೆದಿದ್ದೆ.
ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಎತ್ತಿಟ್ಟಿದ್ದ
ಒಂದಷ್ಟು ಸೀರೆ,
ಒಂದು ಬಾಚಣಿಗೆ,
ಕುಂಕುಮದ ಡಬ್ಬಿ,
ಎರಡು ಇನ್‌ಲ್ಯಾಂಡ್ ಲೆಟರು
ನಾಲ್ಕು ಜಿರಳೆ ಗೋಲಿ
ಮತ್ತೊಂದು ಸಣ್ಣ
ಪಕೀಟು.
ಅಜ್ಜ ಕೊಟ್ಟದ್ದಂತೆ.
ಅದರೊಳಗಿದ್ದ ಪುಟಾಣಿ
ಕನ್ನಡಿ ಮತ್ತು
ಇದು ರೂಪಾಯಿ ಪಾವಲಿ.
ಅವಳ ಸೀಮಿತ
ಪ್ರಪಂಚದ ಹಾಗೆ.
ವಿಚಿತ್ರ ಅನ್ನಿಸಿತು.
ಅಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಹರಡಿದ್ದ
ಅವಳ ಪರಿಮಳ
ಆ ಮೆದು ಬೆರಳುಗಳ
ತಂಪು ಸ್ಪರ್ಶ
ಆರಿ ಹೋಗದಂತೆ
ಕಾಪಿಡಲು ಮನಸ್ಸಾಗಿ
ಗಟ್ಟಿ ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟೆ.
ಬಾಯ್ತುoಬ ಕರೆಯುವ
ಮನಸ್ಸಾಗಿ
"ದೊಡ್ಡಮ್ಮಾ" ಅಂತ ಒಂದ್ಹತ್ತು
ಸಾರಿ ಕೂಗಿದೆ.
ದೂರದಿಂದ ಅವಳನ್ನು ಕೂಗುವ
ಹಾಗೆ.
ತುಳಸಿಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಕೂತಿದ್ದ ಕಾಗೆ
ಕತ್ತು ಅಲುಗಿಸುತ್ತಿತ್ತು.
ಅವಳೆಲ್ಲಿ ಹೋದಳೋ..
ತನ್ನ 'ಪೇಟಿ'ಯೊಟ್ಟಿಗೆ
ನಮ್ಮನೆಲ್ಲಾ ಬಿಟ್ಟು.
28/8/2014
No comments:
Post a Comment